Sinds bijna tien jaar speuren leerlingen, ouders en begeleiders van Het Reuzenhuis naar sporen van den Grooten Oorlog.
De verhalen zinderen na.
En na al die jaren, na evenzoveel tochten en ontdaan van alle franje en elke leugen is het de wonde die blijft en nooit ten volle heelt.
Juist die geschiedenis heeft ons aandachtig gemaakt voor het continuüm dat zich als een rode draad voor ons uit spint : langs de ene kant dat grote en dat kleine geweld, jawel!
Maar evengoed het verzet tegen de dingen die ons breken,
evengoed de hoop dat het lot kan keren,
evengoed het beschermende gebaar opdat het gebogen riet niet zou breken.
Ziedaar de reden waarom we een trein hebben gekocht, een trein met een tuin vol bomen, met bloemen en met vogels in de lucht. Want ginds willen we woorden zoeken voor de pijn die ons kwelt, woorden voor het onvermogen dat we maar niet kunnen begrijpen. Maar ginds willen ook het leven vieren, springen in het rond, en blij zijn, blij zijn … te blij voor woorden.
Op 24 december 2010 en in het kielzog van zoveel geweld tegen kinderen citeerde De Standaard een uitspraak van Peter Adriaenssens:
In ieder van ons schuilt de verleiding om zich in boosheid te laten varen, gaande van onaangenaam gedrag tot extreme gewelddadigheid. We moeten voortdurend een gevecht leveren om ons fatsoenlijk en democratisch te gedragen.
In het boek “Door je verdriet heen groeien” van Marinus van den Berg lees ik in enkele korte passages het wedervaren van een negenjarig meisje. Haar vader is gestorven. Bij het condoleren wordt ze door de meeste mensen overgeslagen. Alleen haar moeder en grotere zus krijgen een hand.
… tot iemand mij glimlachend aankeek en mijn voorhoofd kuste, heel zacht.
Vandaag verwelkomen we Lut Celie die werkzaam is in het therapiecentrum De Bleekweide. Ook zij schreef een boek, en heel recent een brief die met oud & nieuw in de krant De Standaard verschenen is. Die brief houden we – samen met die van van den Berg en Adriaenssens – als een baken voor ons uit. Allicht zijn het die bakens die de treurige ogen van mooie Sean doen oplichten, of die mee verhinderen dat Maxim toch springt, en die de donkere mist uit Alex' hoofd doen verdwijnen. (Klik hier om een artikel uit de krant te lezen.)
Lut Celie heeft verhalen en woorden zat om bakens uit te zetten.
We geven haar heel graag het woord.